domingo, 10 de enero de 2010

UNA FIESTA SORPRESA!!! el viernes 15 de enero es mi último día en Girona.
















Mis adored friends me han regalado una fiesta sorpresa.

Os quiero y he visto en vuestros ojos el cariño. Os doy las gracias por la cena. Gracias por despedirme de una forma tan bonita. Nunca me había sentido la protagonista total de una fiesta. Fui l centro de atención hasta tal punto que ahora creo que estuve un poco egocéntrica.

Me llevaré conmigo el mosaico de cientos de fotos que me habéis regalado. Es un caleidoscopio precioso al que me pienso asomar cada vez que me asalte la añoranza. Ha sido un regalo muy especial.

Y que os voy a contar del traductor. Artefacto tecnológico imprescindible para una ignorante de la lengua inglesa, como yo. Puede parecer incomprensible y sonar como algo difícil de creer, pero sí, lo confieso... a estas alturas cuando cualquiera se declara nivel intermetiate o como poco first... yo soy una analfabeta. Vamos que no sé nada de nada, i don't speak english.

Darlings, este traductor irá pegado a mi cuerpo como si de una célula más se tratase.

En mis regalos veo romanticismo en uno y muy práctico el otro. Donde se ponga el sentido romántico y la visión práctica de una mujer que se quite todo lo demás. Buena combinación.

Agradamientos:
Gràcies David pels detalls que has tingut sempre amb mi i per les hores de colegueo que m'has dedicat, tu si que ets un gentleman.

Gràcies Raquel per somriure sempre d'una forma tan bonica i per la festa de Cap d'Any a casa teva.

Gràcies Glòria pels puntassos tan divertits que tens, ets una navegant que porta el timó ben agafat.

Gracias Mónica por tu hospitalidad, simpatía y corage.

Gràcies Eli per tenir aquesta polaritat tan atractiva, fràgil i forta a la vegada. Ens has ensenyat la patada giratòria, tot i que cap de nosaltres la farà mai com tu.

Gràcies Berta per la teva personalitat i per la teva frase "el millor està per arribar" ha sigut una premonició convertida en realitat.

Gracias Daniela por dejarme conocer a una persona tan interesante como tu. Eres como una estrella que brilla.

Gracias Lucy, en mi imaginación siempre estarás cantando en un musical como hacías en tu país, Argentina.

Gràcies Àngelika per les paraules d'ànim, m'he sentit molt bé al teu costat. Tot t'agrada, ets molt positiva!

Ya que he entregado en cuerpo y alma a este momento Gwineth Paltrow ya no me voy a reprimir y...

Agradezco a mi amiga Carmen a Ana y al Nene, ese trio de hermanos que también me han escuchado, con los ojos chispeantes de alegría, cuando contaba lo que iba a ser mi futuro más inmediato.

Gracias mi prima Soraya que me ha mandado un mensaje muy lindo, a mi adorada tía Carmen y a Alicia, otra viajera gastando suelas por el mundo.

Gràcies a la meva amiga M. Àngels Sureda per mi la Sure que també m'ha escoltat amb emoció i m'ha encoratjat.

Gracias a mi amiga Toñi, viajera indomable y a Jero, siempre dispuestos a ayudarme en todo, sea lo que sea. -Toda la vida juntas amiga mia.

Gràcies als missatges d'ànim dels meus amics Pepo i Joan i a la Rebeca a qui li tinc molt apreci per la seva simpatia.

Gràcies a l'Oscar Azanar i a la Isabel Pacheco que m'han trasmès la seva il.lusió per mi en saber d'aquest viatge.

A todos-os os espero en London!!!

4 comentarios:

  1. TE DESEO TODO LO MEJOR Y MAS!!

    YA HAY OTRA ESTRELLA POR EL GLOBO PULULANDO!!

    QUE EMOCIONANTE TODO!!

    DISFRUTALO AL MAXIMO!

    BESOS

    ResponderEliminar
  2. http://www.youtube.com/watch?v=zuTV-JrwExc

    Primi busca laletra en inernet.

    Te la dedico!! La he escuchado tantas veces.. pero ahora cd lo haga pensare en ti sin duda!!

    ResponderEliminar
  3. Este comentario ha sido eliminado por el autor.

    ResponderEliminar
  4. I was a stranger in the city
    Out of town were the people I knew
    I had that feeling of self-pity
    What to do, what to do, what to do
    The outlook was decidedly blue

    But as I walked through the foggy streets alone
    It turned out to be the luckiest day I've known

    A foggy day, in London town
    Had me low, had me down
    I viewed the morning, with much alarm
    British Museum, had lost its charm

    How long I wondered,
    Could this thing last
    But the age of miracles, hadn't past
    For suddenly, I saw you there
    And through foggy London town,
    The sun was shining everywhere

    For suddenly, I saw you there
    And through foggy London town,
    The sun was shining everywhere

    ResponderEliminar